Tour du Mont-Blanc – Etap 3.

Nasz trzeci dzień marszu okazał się być dość wyczerpujący. Wyszliśmy na szlak około godziny 7 rano, a namioty rozbiliśmy dopiero po godzinie 21-wszej. A wszystko przez szukanie jak najlepszego miejsca noclegowego.

Wyszliśmy rano po śniadaniu ze schroniska la Balme kierując się w stronę dwóch przełęczy – Col du Bonhomme i Col de la Croix du Bonhomme. Przed pierwszą z nich przechodzimy w pobliżu dwóch jezior – Lacs Jovet.

Po dojściu do Col de la Croix du Bonhomme zostawiamy główny szlak, który prowadzi do schroniska i dalej w dół do miasteczka les Chapieux i kierujemy się na wschód w stronę przełęczy – Col des Fours (2665 m). Po dojściu do przełęczy można od razu zacząć schodzić do miasteczka Ville des Glaciers. Warto natomiast – zwłaszcza przy bezchmurnej pogodzie – poświęcić 20-30 minut na wejście na szczyt Tête Nord des Fours (2756 m), z którego rozpościera się widok na otaczające masywy górskie.

Z przełęczy czeka nas długie zejście do Ville des Glaciers i następnie zasłużony odpoczynek przy schronisku Mottets – naleśnik z serem, szynką i jajkiem. Postanawiamy tego samego dnia dojść do przełęczy Col de la Seigne (granica francusko-włoska). Dowiedzieliśmy się wcześniej od pary wędrowców, że tuż za przełęczą znajduje się schronisko, gdzie można rozbić namioty. Po przejściu przez przełęcz dochodzimy do schroniska, które okazuje się być muzeum/punktem informacyjnym na temat masywu Mont-Blanc. Rzeczywiście można tam rozbić namiot, jednak po krótkiej przerwie postanawiamy iść dalej do schroniska Elisabetta. Podchodzimy do schroniska, opcja z kolacją, noclegiem i śniadaniem – 55 euro. Decyzja – idziemy dalej w stronę jeziora Combal i jeziora Miage. Tuż przed dojściem do tego drugiego zatrzymujemyy się na chwilę w prywatnym schronisku – herbata i krótkie podejście do jeziora Miage, przy którym rozbijemy namioty. Niespodzianka – nie jesteśmy sami, łącznie 6 namiotów w tym nieoznaczonym miejscu. Szybka kolacja i lulu.

Tego dnia przeszliśmy 25 km z łącznym przewyższeniem dodatnim 1803 metrów i ujemnym 1504 metrów.

Masyw Fiz o poranku na polu namiotowym.

Masyw Fiz i po prawej w tle wynurza się Mont Buet (3096 m).

Dzień świstaka ?

Spoglądając w tył szlaku na masyw Fiz.

Przełęcz – Col du Bonhomme (2329 m).

Na przełęczy.

Lac de la Gittaz.

Col de la Croix du Bonhomme (2479 m).

Col des Fours (2665 m) – w drodze na szczyt Tête Nord des Fours (2756 m).

Można też na rowerze.

Na pierwszym planie Têtes de Bellaval (2892 m) i Mont Tondu (3196 m). W tle mont Blanc (4808/10 m) i mont Blanc de Courmayeur (4748 m). Po prawej stronie Aiguille des Glaciers (3816 m).

Jeziora Jovet.

Tête Sud des Fours (2716 m).

Widok na południe i na jezioro Mya.

Aiguille des Glaciers (3816 m) i lodowiec Glaciers.

Masyw Fiz, grań prowadząca z przełęczy Anterne do Mont Buet.

Widok na dolinę, do której będziemy schodzić – Vallée des Glaciers. Po lewej stronie – Col de la Seigne.

Tête Sud des Fours i Col des Fours.

Aiguille des Glaciers.

Ville des Glaciers.

Dochodzimy do schroniska Mottets.

Vallée des Glaciers.

Podejście na przełęcz Seigne (col de la Seigne) – granicę francusko-włoską.

Col de la Seigne.

Jesteśmy we Włoszech.

Dolina Veni.

Stojąc na przełęczy Seigne po lewej stronie mamy widok na masyw Mont-Blanc, po prawej ten oto widok – Mont Léchaud (2805 m), Mont Percé (2844 m), Mont Fortin (2811 m).