GR20 – Etap 11 (E Capannelle – Monte Rinosu – Prati).

W drodze do jeziora Bastani (2092 m), widok na schronisko E Capannelle.

Widok na wschodnie wybrzeże.

Widok na Plateau de Pizzolu.

Jezioro Bastani (Lac de Bastani) i Monte Rinosu.

Jezioro Bastani w drodze na szczyt.

Następnie podejście wschodnim zboczem Punta Bacinellu (2247 m). Kierując się granią na południe dochodzimy do szczytu Monte Rinosu.

Monte Rinosu (2352 m).

Widok ze szczytu na zachodnie wybrzeże Korsyki w kierunku Ajaccio.

Następnie szlak prowadzi w pobliżu Punta de Valle Longa (2281 m) oraz Punta Orlandinu (2273 m). Po przejściu wzdłuż grani Pietraghjone dochodzę do przełęczy Bocca di u Prunu (1972 m).

Z przełęczy droga wiedzie w dół dwieście metrów, aby doprowadzić mnie do Bergerie d’I Pozzi. Korzystam z przerwy i kosztuję naturalnego jogurtu.

Po krótkiej przerwie kieruję się w stronę Plateau de Ghjalgone.

Przełęcz Bocca di Verdu, przy której znajduje się pole namiotowe i możliwość posiłku oraz noclegu. W ten sposób można tez skrócić ten długi etap. Decyduje się na kontynuowanie szlaku.

Przełęcz Bocca d’Oru (1840 m), z której wg przewodnika rozpościera się ładny widok. Tym razem muszę uwierzyć przewodnikowi na słowo.

Dochodzę do schroniska Prati i z trudem wybieram miejsce na namiot, nie z powodu tłoku, ale z powodu braku widoczności. Zarówno toalety jak i prysznic znajdują się w pobliżu schroniska, jednak przy takiej widoczności muszę się dobrze upewnić, w którą stronę mam iść, aby wychodząc ze schroniska trafić do celu. Prysznic (oczywiście lodowaty) to była ciekawa rzecz. Wchodząc do budki rozpoznałem węża natryskowego i coś na wzór kurka do wody. Jednak dla tych, którzy by powątpiewali na bocznych drzwiach wisiał napis: „Tak, to tu jest prysznic”. Rozbijając namiot natrafiam na znajomy namiot pary Kanadyjczyków, z którymi rozstałem się przy schronisku Onda.

Tego dnia nastąpił mały kryzys. W notatniku zapisałem tylko kilka linijek, kolejny lodowaty prysznic brałem niemal z zaciśniętymi zębami, po wieczornym posiłku położyłem się od razu spać, mając gorącą nadzieję na lepszą pogodę następnego dnia. Aby podnieść morale, do wieczornego posiłku dokupiłem sobie coca-colę oraz czekoladę – pierwsze spożywcze szaleństwo na szlaku GR20.

Około godziny 20 mgła zaczęła się nieco rozmywać. Gdy rozkładałem namiot (zdjęcie zrobione z tego miejsca) to widoczność kończyła się na dużym kamieniu po prawej stronie.

Tablica upamiętniająca zrzuty spadochroniarzy w sierpniu 1943 roku, które miały miejsce w pobliżu obecnego schroniska i które posłużyły do wyzwolenia Korsyki. Ajaccio było pierwszym francuskim miastem wyzwolonym od niemieckiej okupacji.