Paglia Orba (2525 m).

Rok 2015 to powrót na Wyspę Piękna. W planie – kilka wejść solo na korsykańskie szczyty oraz rodzinne, objazdowe wakacje w trio wzdłuż i wszerz korsykańskich dróg.

Paglia Orba mierzy 2525 metrów i nazywana jest królową korsykańskich gór. Po dojściu do schroniska wychodzę na rekonesansowe wyjście. Zbierają się chmury, jest godzina 16, decyduję się zejść do schroniska i spróbować następnego dnia o świcie. Po pobudce, śniadaniu w schronisku, wychodzę w stronę szczytu, całą trasę pokonuję sam, wracając również nie spotykam innych wspinaczy. Sporo wrażeń przy wejściu na szczyt, również przy zejściu oraz widoki zapadające w pamięć.

Więcej zdjęć z doliny Golo tutaj.

Corsica Ferries.

Dopływając do portu Bastia.

Pierwsze spojrzenie na szczyt Paglia Orba.

Po rozpoczęciu wędrówki, w okoliach Bergerie de Radule.

Dolina rzeki Golo.

Dwa słynne szczyty – Capu Tafunatu i Paglia Orba.

Symbol francuskich szlaków GR (Grande Randonnée) – oznaczenie bialo-czerwone.

Miejsce noclegowe w pobliżu schroniska.

Capu Tafonatu.

Capu Tafonatu.

Paglia Orba.

Zachód słońca przy schronisku.

Przejście na ścianie Paglia Orby, po przejściu przełęczy.

Widok na dolinę Golo oraz schronisko.

Goście (lub raczej – gospodarze) porannej wspinaczki.

Kuluar do przejścia.

Na szczycie.

Widok na najwyższy szczyt Korsyki – Monte Cintu (oraz Punta Minuta, Capu Larghia, Punta Crucetta i Capu Falu).

I Cinque Frati oraz Calacuccia.

Widok schodząc ze szczytu – po prawej Capu Tafonatu, w oddali golf Porto oraz Capu Rossu.

Przełęcz Maures.

Wracając na parking.

Paglia Orba.