GR20 – Epilog (Wyspy Sanguinaires).

Podczas naszej zeszłorocznej podróży na Korsykę zwiedziliśmy większość latarni morskich Wyspy Piękna. Latarnia wysp Sanguinares należała do tych, do których nie udało nam się zbliżyć. Mogliśmy ją podziwiać podczas jednej z naszych wędrówek, natomiast z braku czasu nie udało nam się wybrać bezpośrednio na wyspy Sanguinaires.

Po zakończeniu szlaku GR20 postanowiłem skorzystać z jednego dnia wolnego w Ajaccio i wybrać się na odwiedziny latarni Sanguinaires.

Wypływamy z portu i kierujemy się wzdłuż wybrzeża, przy którym znajduje się pole namiotowe, na którym spędzam ostatnie noce na Korsyce.

Wieża Parata wybudowana w 1608 roku.

Zbliżamy się powoli do archipelagu wysp Sanguinares, który składa się z czterech wysp – Mezzu Mare (Wielka Sanguinaire, długa na 1200 m i szeroka na 300 m), Cormorans (lub Isolotto), Cala d’Alga i Porri.

Decyzja o budowie latarni morskiej Sanguinares zapadła w kwietniu 1838. Budowla trwała sześć lat, a latarnia zapaliła po raz pierwszy swe światło 1 grudnia 1844 roku. Latarnia znajduje się 80 metrów nad poziomem morza. Jej kwadratowa wieża mierzy 18 metrów. Niesie swe światło na 27 mil – trzy białe błyski co 15 sekund (dokładniej – dwa błyski trwające 0,1 s oddzielone od siebie o 3,9 s i jeden błysk trwający 0,1 s, po którym następuje przerwa trwająca 6,9 s.

Na zwiedzenie latarni i jednej z wysp Sanguinaires mieliśmy godzinę. Następnie powrót do portu Ajaccio i po zakupach w centrum miasta wracam na pole namiotowe. Budzik nastawiam na wczesną godzinę, aby spokojnie dojechać autobusem na lotnisko. Lot zaplanowany jest na 12.30.