GR20 – Etap 9 (Onda – Vizzavona).

Śniadanie z nieodłączną kawą.

Wczorajszego dnia umówiłem się z pewną francuską parą, że wyjdziemy razem na szlak, raźniej w trójkę. Szczyty i grań były cały czas w chmurach, wiał lekki wiatr i było chłodno. Moi towarzysze nie są pewni czy wyjście w górę to dobry pomysł, decydują się jednak spróbować. Po około 400-stu metrach przewyższenia informują mnie, że decydują się jednak zawrócić. Mówimy sobie do zobaczenia w Vizzavonie i ruszam do przodu.

Widok na schronisko Onda.

Dochodząc do Punta Muratellu wiatr przestaje wiać, ale chmury są cały czas obecne.

Po kilkunastu minutach dochodzę do rozwidlenia dróg – jedna z nich kieruje się w stronę szczytu Monte d’Oro (2389 m), druga w dół, w stronę Kaskady Anglików (klasyczny szlak GR20). Po krótkim spojrzeniu w stronę Monte d’Oro, obieram kierunek południe i Kaskada Anglików.

Następnie dosyć strome zejście, które zakończy się dojściem do strumienia Agnone.

Dochodząc w okolice Cascade des Anglais słońce zaczyna przebijać się przez chmury, w końcu mogę pozbyć się przeciwdeszczowych spodni, z którymi bylem związany od trzech dni.

Powoli zaczynam też spotykać turystów, którzy wybierają się na kilkugodzinne wycieczki startując w Vizzavonie.

Pole namiotowe. Na zdjęciu widoczny jest Słoweniec, z którym spędzę znaczna część wieczoru dyskutując przy korsykańskim winie. Spotkaliśmy się już raz w schronisku Manganu, on wtedy postanowił przeczekać jeden dzień na lepszą pogodę. Następnie w schronisku Onda pomogłem mu porozumieć się z dozorcą schroniska (dozorca nie mówił po angielsku, wędrowiec ze Słowenii nie mówił po francusku, tłumacz był niezbędny). Chodziło głównie o to, że Marian (poznałem później jego imię) nie miał ze sobą namiotu, tylko płachtę biwakową, warunki panujące od kilku dni zmusiły go do nocowania w schronisku. W Vizzavonie po raz pierwszy mogliśmy wysuszyć nasze rzeczy. Podróżował on również bez telefonu komórkowego, wieczorem poprosił mnie o wysłanie sms-a do swojej żony. Następnie nasze drogi się rozeszły, on kierował się w stronę Corte. Ten etap kończy część północną szlaku GR20, teoretycznie część południowa należy do łatwiejszych technicznie i wytrzymałościowo. Zmęczenie, które nagromadziło się przez północne etapy i małe kaprysy pogody sprawią, ze również ta część nie będzie należała do lekkich.